ครอบครัว-คนบันเทิง อาลัย ‘ม.ล.สุรีย์วัล สุริยง’ ร่วมรดน้ำศพ สวดอภิธรรม อ่านต่อใต้คอมเมนต์

ครอบครัว-คนบันเทิง อาลัย / เมื่อวันที่ 26 ก.ย. 2565 ที่ศาลามีนะนันทน์ วัดพระศรีมหาธาตุวรมหาวิหาร เขตบางเขน กรุงเทพมหานคร สถานที่ตั้งบำเพ็ญกุศล รดน้ำศพ และสวดอภิธรรม หม่อมหลวงสุรีกร (ชื่อเดิม ม.ล.สุรีย์วัล) สุริยง ชื่อเล่น “ปุ้ม” เจ้าของฉายา “ราชินีหนังบู๊” ที่เสียชีวิตอย่างสงบในวัย 59 ปี ที่โรงพยาบาลมิชชั่น เมื่อเวลา 03.45 น. ของวันนี้ (25 ก.ย. 2565) หลังเข้ารับการรักษาตัวในโรงพยาบาล ตั้งแต่เดือน มกราคม 2564 ด้วยภาวะเส้นเลือดสมองแตก จากโรคมะเร็งในรังไข่ และรักษาตัวในโรงพยาบาลอยู่สักพักใหญ่

ม.ล.สุรีย์วัล สุริยง “ปุ้ม” เป็นลูกคนที่ 5 จากทั้งหมด 7 คน ของ หม่อมราชวงค์ธิติสาร สุริยง กับ อัมพร ประทีปะเสน โดย ม.ร.ว.ธิติสาร เป็นโอรสใน หม่อมเจ้าอติวงศ์วิวัสวัติ สุริยง กับ สุลาลีวัลย์ สุวรรณทัต (ป้าทอง) อดีตนักแสดงชื่อดัง

ม.ล.สุรีย์วัล สำเร็จการศึกษาจากโรงเรียนอำนวยศิลป์ และคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยรามคำแหง จากนั้นเดินทางไปศึกษาต่อต่างประเทศ เข้าสู่วงการภาพยนตร์ครั้งแรกเมื่อปี 2524 จากบทบู๊เรื่อง เพชรตัดหยก คู่กับ สรพงศ์ ชาตรี ร่วมด้วยฉี เส้าเฉียน และ นันทิดา แก้วบัวสาย กำกับการแสดงโดย คมฆ์ อรรฆเดช และสามารถคว้ารางวัลตุ๊กตาเงินดาวรุ่งฝ่ายหญิงมาครองเป็นที่รู้จักทั่วไป จึงแสดงแนวนี้เรื่อยมาจนได้ฉายา “ราชินีหนังบู๊”

ต่อมาได้เป็นผู้บริหารฝ่ายข่าวบันเทิงและผู้ประกาศข่าวกีฬาในรายการทันโลกกีฬา ช่วง Have A Nice Day คู่กับ ชนินทร์ บุญราย (สามี) ทางช่อง 3 สุดท้ายดำรงตำแหน่งที่ปรึกษาเลขาธิการสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมสวัสดิการและสวัสดิภาพครูและบุคลากรทางการศึกษา (สกสค.)

เวลา 13.45 น. ม.ล.ฐิติพร สุริยง (น้องคนสุดท้อง) ได้เคลื่อนร่างของ ม.ล.สุรีย์วัล จากโรงพยาบาลมิชชั่น มาถึงศาลามีนะนันทน์ วัดพระศรีมหาธาตุวรมหาวิหาร เขตบางเขน กรุงเทพมหานคร เพื่อรอประกอบพิธีรดน้ำในลำดับต่อไป

ม.ล.ชัชฎาภา สุริยง (พี่สาวคนที่ 3) ได้เผยกับสื่อมวลชนว่า “ในครอบครัว ปุ้มเป็นคนที่แข็งแรงที่สุด ทั้งการออกกำลังกายและในเรื่องโภชนาการ เขาจะเข้มงวดมาก เรียกว่ามีวินัยเลยก็ว่าได้ ในระหว่างที่รักษาตัวอยู่นั้น ปุ้มเขามีอาการไม่ดีถึงกับต้องเข้าห้องไอซียูอยู่หลายครั้ง แต่เขาก็ฮึดสู้กลับมาได้ทุกครั้ง สมกับฉายาที่เขาได้ คือ “ราชินีนักบู๊” อย่างแท้จริง ด้วยที่เขาสื่อสารไม่ได้จึงไม่สามารถทราบได้เลยว่าเขายังห่วงอะไรไหม แต่เชื่อว่าการจากไปของเขาครั้งนี้น่าจะสิ้นสุดแล้ว”

ต่อมาเวลา 16.00 น. เริ่มพิธีรดน้ำศพ ม.ล.สุรีย์วัล สุริยง อดีตนักแสดง เจ้าของฉายา “ราชินีนักบู๊” และผู้ประกาศข่าวกีฬาชื่อดัง โดย ม.ร.ว.ธิติสาร สุริยง (บิดา) เป็นประธานพิธีรดน้ำศพ พร้อมกับสั่งลาลูกสาวด้วยความอาลัย มีญาติจากราชสกุล สุริยง เพื่อนพ้องทั้งในวงบันเทิงและวงการกีฬาเดินทางมาร่วมรดน้ำศพ อาทิ กฤษณ์ บุญประพฤกษ์, พรพิมล มั่นฤทัย, ปริศนา กล่ำพินิจ, พีรพล เอื้ออารียกูล เป็นต้น

ม.ร.ว.ธิติสาร สุริยง (บิดา) และ‘เจี๊ยบ’ ชนินทร์ บุญราย (สามี) ได้เผยความในใจถึงการสูญเสียคนในครอบครัวอันเป็นที่รักยิ่งครั้งนี้ว่า ตอนรดน้ำมีโอกาสได้บอกอะไรลูกสาวบ้าง ?
ม.ร.ว ธิติสาร “ผมได้กล่าวว่าอย่าวิตกกังวล พ่อยังเข้มแข็งอยู่ ลูกไปสบาย ไปสู่สุขคติชั่วนิจนิรันดร์ ไม่ต้องห่วงพ่อ พ่อยังแข็งแรง พ่อรักปุ้มเสมอ พ่อรักปุ้มตลอดเวลา ไปอยู่กับปู่ อยู่กับย่า อยู่กับพี่ อยู่กับน้อง อยู่กับแม่ด้วย”

ที่ผ่านมาปุ้มเป็นลูกสาวที่ภาคภูมิใจขนาดไหน?
ม.ร.ว ธิติสาร “เป็นลูกสาวที่โอเค ผมดีกันตลอด ไม่มีปัญหา เขารักผมมาก อยู่กันมาตั้งแต่เขาเกิด 59 ปี (ยิ้ม) เขาได้มีโอกาสมาเป็นนักแสดงจากที่คุณคมฆ์ อรรฆเดช เอาไปเล่นเรื่องเพชรตัดหยกนะครับ ผมก็บอกเขาว่าถ้าเกิดตัดสินใจไปแสดงภาพยนตร์ค้องทำให้โอเคนะ ต้องทำให้ได้นะ อย่าท้อ แล้วเขาก็ฝึกแบบไม่ยั้งไม่คิดเลย ฝึกตลอดเวลา ฝึกทุกกระบวนท่า มีดผาหน้าไม้ฝึกหมด เขาพยายามตามที่ผมบอกว่าไปแล้วต้องดัง ไม่ดังอย่าไป”

ลูกสาวได้ฉายา “ราชินีนักบู๊”?
ม.ร.ว ธิติสาร “ภูมิใจครับ ราชินีนักบู๊ก็ไม่ได้เป็นกันง่ายๆ เหมือนกัน คุณเปิ้ล จารุณี เขาก็เป็นรุ่นพี่ ผมก็บอกว่าให้คำมั่นสัญญากับเขาว่าไปแล้วต้องดังนะ ย่าเขาก็เป็นนักแสดง ย่าคือป้าทอง (สุลาลีวัลย์ สุวรรณทัต) เพราะฉะนั้นย่าทำอะไรไว้ปุ้มต้องเดินตามย่า เขาก็ทำตามนั้น”

สมัยที่ต้องฝึกบู๊ หรือต้องเล่นอะไรที่ผาดโผน เป็นห่วงไหม?
ม.ร.ว ธิติสาร “เป็นห่วงครับ ตั้งกระสอบทรายไว้ใต้ต้นมะม่วงเลย มีที่เอามาควงที่เล่นกับ ฉี เส้าเฉียน ก็เอามาควงอยู่ที่บ้านนั่นแหละ มีดคู่นี้ผมยังเก็บอยู่ที่บ้านเลย ยังเก็บไว้เป็นที่ระลึกอยู่ ลูกคนนี้เป็นความภาคภูมิใจ เจามีความอุสาหะจริงๆ เข้มแข็ง อดทน มีอะไรไม่พูด เขาเป็นคนไม่ค่อยพูด ไม่ค่อยบอกๆม่ค่อยเล่าด้วย จนบางครั้งต้องคอยถาม ปุ้มมีอะไรบอกพ่อนะ พ่อแก้ไขได้ เขาก็จะบอกว่าไม่มี ไม่เป็นไร บอกอยู่แค่นี้”

มีได้รับบาดเจ็บมาก็ไม่เคยบ่น?
ม.ร.ว ธิติสาร “เขาไม่เคยบาดเจ็บอะไรมาก ไม่มี เขาก็ระวังตัวเหมือนกันเรื่องนี้ ไม่ถึงกับบาดเจ็บมีแผลอะไรไม่มี เขาเป็นคนระวัง อย่างเล่นเรื่องหนึ่งกับสรพงศ์ ปีนบนหลังคารถไฟ แล้วรถไฟกำลังวิ่งด้วย เขากล้าเล่นได้ยังไง ไม่มีสแตนอินด้วย แล้วฟิล์มนี้ต้องส่งไปญี่ปุ่น ญี่ปุ่นต้องซูมภาพเข้าไป ถามมาว่าสแตนอินหรือเปล่า ญี่ปุ่นไม่เชื่อว่าเล่นเอง แต่เขาเล่นเอง เขาเป็นคนกล้ามากจริงๆ เสียดายว่าจริงๆ เขายังต้องอยู่กันอีกหลายปีนะ ถ้าเกิดไม่มีสิ่งที่มันเกิดขึ้น แต่เราก็ต้องทำใจ ถ้าเขาไม่มีโรคที่อยู่ๆ เป็นแบบนี้นะ ไม่มีโรคร้ายในตัวเขาก็ยังอยู่กับเรา”

“พี่ขายเขาเสียไปเมื่อปี 2563 เขารักกันมากนะ ปี 2563 พี่ชายเขาเสียชีวิตที่อเมริกา เขาเป็นคนนำร่างกลับมาประเทศไทย เขาไปรับร่างพี่ชายเขาที่สุวรรณภูมิ แล้วก็มาไว้ที่วัดพระศรีมหาธาตุนี่แหละ แล้วพอปี พ.ศ. 2564 ปุ้มป่วยแบบวิกฤตเลย เจี๊ยบโทรมาบอกผมว่าพี่ปุ้มคอนโทรลตัวเองไม่ได้ ปุ้มป่วยมาทั้งหมด 19 เดือนเต็มๆ ผมในฐานะเป็นพ่อ นิยามคนอื่นเขาบอกว่า คนเรา 3 ปี มีลูก 2 คน แต่ของผม 3 ปี เสียลูก 2 คน แล้วผมจะรู้สึกยังไง ถ้าผมไม่เข้มแข็ง ผมอยู่ไม่ได้ ทุกวันนี้ผมอายุ 84 ยังขับรถเอง ยังขับรถได้”